NEDERLAND - ( Up Date-1 ) Werkgroep WVvR publiceert Wetsvoorstel Verschoningsplicht voor rechters op Platform Europe RisCompliance.NL
Recent is de Werkgroep Verschoningsplicht voor Rechters, afgekort WVvR, in het leven geroepen op initiatief van Mr.drs. Hester Bais, Mr. Jacques Jetten, Ir. Toon Peters en Mr. Paul Ruijs. We spraken onlangs met hen over het opmerkelijke initiatief rond het wetsvoorstel Verschoningsplicht voor rechters. Het bestaansrecht van rechters is immers hun onafhankelijkheid, onpartijdigheid en betrouwbaarheid. Begin februari van dit jaar werd een brief verstuurd naar alle presidenten van rechtbanken en gerechtshoven in Nederland. De brief is ter kennisgeving verstuurd, maar de werkgroep nodigde de geadresseerden uit om inhoudelijk te reageren. Het bleef stil. Uit betrouwbare bron weten we dat sommige rechters niet blij zullen zijn met dit wetsvoorstel. Dat geeft te denken… vandaar dat we maar even met enkele initiatienemers om tafel gingen zitten.
Veel juristen, politici en hoogleraren willen ons graag doen geloven dat we in Nederland een fantastisch systeem hebben opgetuigd rond de rechtspraak. Kritiek leveren op de rechtspraak is in veel kringen ‘not done’, waarbij al snel verwezen wordt naar de World Justice Project Rule of Law Index. En inderdaad veel landen scoren lager dan Nederland. Maar wat als het gewoon om feiten gaat, die rechters al dan niet bewust niet zien of kennen, met ernstige gevolgen voor rechtzoekenden? Wat is er dan mis om dat aan te kaarten? Voor sommigen is het uitgangspunt dat rechters geen enkele fout kunnen maken en dat zij altijd zuiver zijn in hun oordeel. De werkelijkheid is anders. Ook rechters zijn immers gewone mensen. Dat werd al door mr. A.H. van Delden, oud-president van de Haagse rechtbank in 2002 bij zijn installatie als eerste voorzitter van de Raad voor de Rechtspraak opgemerkt: “Bij mijn weten is er nog nooit een rechter door de Hoge Raad ontslagen. Dat zou misschien wel eens moeten gebeuren. Het kan niet waar zijn dat alle rechters altijd goed hebben gefunctioneerd. Zoiets wordt meestal met de mantel der liefde bedekt of op een andere manier opgelost.”
En daar sloeg Van Delden de spijker op zijn kop. Rechters, toch de belangrijkste beroepsgroep als het gaat om integriteit en onkreukbaarheid, kennen geen toezicht. Hooguit een schaamtecultuur die geen kritiek verdraagt en waar men als groep elkaar niet graag afvalt. Dat geldt in het bijzonder voor de lucratieve nevenfuncties, die sommige rechters erop nahouden. Het blijkt in de praktijk moeilijk voor deze beroepsgroep om elkaar aan te spreken alsook enige vorm van zelfreflectie aan de dag te leggen.
Lees verder bij de bron Platform Europe
RisCompliance.NL