Omwonenden van (mega) geitenstallen vrezen de gezondheids- en milieugevolgen vanwege de “vlucht” van q-koorts bacteriën ook o.a. vanwege de geitenmestverspreiding. Op voorhand is het bevoegde gezag aansprakelijk gesteld.
Inwoners van de Brababantse gemeenten Gemert-Bakel, Helmond en omstreken alsmede van de Overijsselse gemeente Hof van Twente zijn op voorhand
tot aansprakelijk stellen overgegaan. Zij voeren via Rechtspraktijk BAWA te Haaksbergen als motivering o.a. aan dat de afstandsmaten van uit de Wet milieubeheer gehanteerd vanuit de jurisprudentie door de Raad van State wordt zijdens omwonenden als onjuist, althans als open norm beschouwd welke geen enkele rechtszekerheid oplevert. Het rechtersrecht (jurisprudentie) van de Afdeling Rechtspraak alsmede de toepasselijke nationale omgevingswet en Algemene wet bestuursrecht kan ingevolge art. 120 Grondwet niet worden getoetst omdat het voor Nederlandse rechters verboden is om de toepasselijke Nederlandse wet zelf te toetsen. Artikel 120 van de Grondwet verbiedt de rechters de rechters om de wet te toetsen. Zij moeten recht spreken binnen de Wet, ook al is die nog zo stom of krom. Tussen 2007 en 2011 zijn miljoenen Nederlanders blootgesteld aan een levensgevaarlijke bacterie. Naar schatting vijftig- tot honderdduizend van hen werden daadwerkelijk met de zogeheten Q-koortsbacterie besmet. Mensen met QVS kampen met extreme vermoeidheid, concentratieproblemen, geheugenproblemen en ernstige bot- en gewrichtspijn.
Ongeveer achthonderd tot duizend mensen hebben het Q-koorts-vermoeidheids-syndroom (QVS) en nog een steeds groeiend aantal van driehonderd heeft de gevaarlijke chronische Q-koorts. Tientallen Nederlanders zijn inmiddels aan de gevolgen van de besmetting overleden.
Mensen met QVS kampen met extreme vermoeidheid, concentratieproblemen, geheugenproblemen en ernstige bot- en gewrichtspijn.
Q-koorts is een infectieziekte die worden overgedragen van dier op mens. Dieren als koeien, schappen en geiten lopen rond met de ziekte, maar ook honden katten en vogels kunnen het overdragen. Besmetting treedt bijvoorbeeld op bij inademing van stof van stallen, weilanden, ruwe wol en dierhuiden. Of door direct contact met besmette dieren of het drinken van rauwe melk of onvoldoende verhit besmet vlees. Op dit moment lijkt het erop dat de meeste besmetting optreden doordat ingedroogd en uitgereden mest van het weiland verwaait
Ook een bestemmingsplanprocedure in Gemert-Bakel en Hof van Twente kent slechts één rechterlijke toets. Daardoor kan een foute beoordeling door de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State op geen enkele wijze worden hersteld omdat de Eerste en Tweede Kamer dat zo hebben geregeld. Ook als de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State het Europees recht onjuist hebben toegepast kan de Nederlandse bestuursrechter verzoek van een partij of een der belanghebbende-omwonenden een onherroepelijk geworden uitspraak niet herzien gelet op de jurisprudentie van de jurisprudentie van de rechtsprekende Afdeling van de Raad van State gelet o.a. op een uitspraak o.g.v. art. 8:119 Awb van 19 mei 2010
Omwonenden achten het daarnaast wenselijk dat er meer duidelijkheid komt over de relatie tussen veehouderijen en volksgezondheid, en dan met name het risico op verspreiding van zoönose. Alle omwonenden hebben een rechtens te respecteren belang bij een duidelijke normering van bijvoorbeeld minimumafstanden tussen veehouderijen en woningen.
Uitrijden van geiten mest blijkt mede oorzaak te zijn van Q-koorts-besmetting in een veel groter gebied o.a. vanwege verwaaiing van mestdeeltjes. Uit onderzoek van het Centraal Veterinair Instituut was bekend dat mest van geiten tot maximum 3 maanden na het lammeren nog besmet zijn met de Q-koortsbacterie. Langs die weg zijn ze verder gaan zoeken. Er is gekeken of er een verband was in plaats en tijd tussen het lammeren, het uitrijden van mest en het opreden van de ziekte bij mensen. Uit de analyses bleek dat de piek van lammeren laat in de winter werd opgevolgd door een piek in mes uitrijden in de vroege lente. In mei, een maand na het mes uitrijden, piekten de ziektegevallen bij de mens. De tijd tussen het mes uitrijden en de piek van ziekmeldingen komt overeen met de incubatietijd van Q-koorts, de tijd die verstrijkt tussen de besmetting en de eerste ziekteverschijnselen.“
Er blijken meer ziektegevallen in omgeving van de bemeste percelen te zijn. Het aantal zieken dat in de buurt van agrarische percelen met besmette mest werd aangetroffen was procentueel groter dan het aandeel zieken in de buurt van besmette geitenhouderijen. Ook was het aantal zieken rond percelen met besmette mest procentueel hoger dan rond percelen met niet-besmette mest, en waren er meer zieken rond besmette bedrijven met eigen grond, dan rond besmette bedrijven zonder eigen grond. Het uitrijden van besmette mest speelt dus een belangrijke rol bij het verspreiden van de Q-koorts. En injecties helpen niet omdat men nog geen grip heeft op mutaties .
De Q-koorts risico-bestrijding is nog niet onder controle. Men hoopt dat het goed gaat doch zulke risico’s zou men niet moeten willen lopen. In de nationale zorggids stond recent te lezen dat er leden van een politieke regeringspartijfractie-fractie vinden dat de publieke gezondheid en veiligheid worden bedreigd door nieuwe risico’s (bijvoorbeeld antibioticaresistentie door resten in oppervlaktewater en bodem, klimaatveiligheid en gewasbeschermingsmiddelen) en dierziekten (bijvoorbeeld Q-koorts).
Om de bevolking te beschermen is het riskant om uitsluitend te sturen op wetenschappelijke onderbouwing en milieunormen en om alles aan de lokale overheid over te laten. Een virus, waterloop of weersomstandigheden houden zich niet aan gemeentegrenzen. Daarnaast kan een activiteit effecten hebben buiten de gemeentegrenzen, die binnen de gemeente niet optreden (bijvoorbeeld door waar mensen wonen). Hoe beschermend is de Omgevingswet bij dergelijke grensoverschrijdende risico’s? Op welke wijze wordt zicht gehouden op grensoverschrijdende effecten van besluiten door gemeenten? Dat kan met betrekking tot gezondheid, luchtkwaliteit en waterkwaliteit spelen, met geluid, met geur, maar ook via mestdeeltjesverspreiding door verwaaiing. Dat is niet, althans niet voldoende onderzocht.
Inenten is geen afdoende remedie. Het vaccin werkt niet bij mutaties.
De omwonenden wensen vast te houden aan de eerbiedigende werking van art. 8 en art 1 protocol 1 EVRM alsmede de artikelen 6 en 13 van het EVRM en art 191 VWEU
Er zijn onvoldoende precieze wetenschappelijke inzichten met betrekking tot het risico van bepaalde veeziektes. De omwonenden verwijzen het bevoegde gezag zijnde het gemeentgemeente bestuur o.a. naar Kamerstukken II 2014/15, 33962, nr. 150, 151 en 152.
Gelet op al het voornoemde en de onzekere stand van de wetenschap en het niet voorhanden zijn van wettelijke afdwinbare redresrechtsmiddelen is er rechtens geen althans onvoldoende ruimte voor een zich zelf respecterend gemeente bestuur om bouw-en milieuvergunningen te verlenen t.b.v. oprichting en in werking hebben van professionele geitenhouderijen, aldus de omwonenden.
==================================
EMLS
Utrecht / Haaksbergen, 25 november 2016